سالها پیش مینوشتم.
در بند نوای کلمات بودم و طنینشان.
صداها آدم را میفریبند. آدمها میشنیدند و خوششان میآمد.
آدمهایی هم بودند که همان نواها را تکرار میکردند و آهنگها و کلمات مشابه میساختند.
اینستاگرام و دنیای مجازی امروز سرشار از این جملات است: جملات شاعرانه زیبا. بیان احساسات شاعرانه. غمها و شادیها که برای لایک مخاطب در کلماتی محدود بیان میشوند و به سرعت تغییر میکنند: کلمات صدا دار. صداها را میشود تقلید و تکرار کرد و از تکرار این همه، عالم پر از شلوغیست.
این سکوت است اما که سرشارترین کلامهااست وتکرار نمیشود و هربار روایت حکایتی جاودانه و ورای هر خوبی و بدی است…